Ang Aswang ng Capiz - Chapter 9
CHAPTER 9: Ang Burol ng Alindog
Madilim at malamig ang gabi.
Walang tunog kundi ang alon ng hangin at ang kaluskos ng mga tuyong dahon sa ilalim ng mga paa ni Fred.
Dalawang oras na siyang naglalakad paakyat sa Burol ng Alindog, gamit lang ang mahina niyang flashlight at ang gabay ng buwan na unti-unting natatakpan ng ulap.
Habang umaakyat, paulit-ulit niyang naririnig ang tila pamilyar na tinig sa hangin.
“Fred… bumalik ka na… wag mo na ‘kong hanapin…”
Pero sa halip na umatras, lalo siyang bumilis.
“Milisa! Kung naririnig mo ako, kailangan nating mag-usap!” sigaw niya.
Ang tugon: isang malakas na ihip ng hangin at ang paglipad ng mga uwak na nagmula sa itaas ng burol.
Sa wakas, narating niya ang tuktok.
Nandoon ang isang lumang balete, balot ng hamog, may mga puting kandilang nakasindi sa paligid.
At sa ilalim nito, nakatalikod si Milisa — nakaputi, mahaba ang buhok, tila nakalutang ang dulo ng kanyang damit.
“Milisa…”
Dahan-dahang humakbang si Fred.
“Fred,” mahina niyang sabi, hindi lumilingon. “Bakit mo ‘ko sinusundan? Hindi mo alam kung ano’ng delikado rito.”
“Alam ko. Pero hindi ako umakyat dito para tumakbo. Gusto kong tulungan ka.”
Huminga nang malalim si Milisa, saka dahan-dahang humarap.
Ang mga mata niya ay pula, at ang balat niya ay unti-unting nagbabago — parang punit na balat ng ahas.
Ngunit sa kabila ng takot, lumapit pa rin si Fred.
“Hindi mo ako kayang tulungan,” sabi ni Milisa, nanginginig. “Sumpa ‘to. Dugo at dilim ang bumubuhay sa ‘kin.”
“Kung dugo ang kailangan mo,” sagot ni Fred, “kunin mo sa ‘kin.”
Nanlaki ang mata ni Milisa.
“Anong sinasabi mo?”
“Ibigay mo lang sa ‘kin isang dahilan para hindi kita mahalin, Milisa, at aalis ako. Pero kung wala, hayaan mong ako na ang maging dahilan ng kalayaan mo.”
Lumapit si Milisa, luhaan.
“Hindi mo alam ang sinasabi mo, Fred. Kapag ginawa mo ‘yan… mawawala ka. Magiging tulad ko ka rin.”
“Mas mabuting maging halimaw kasama ka,” sagot niya, “kaysa maging tao pero wala ka.”
Tahimik ang lahat.
Tanging hampas ng hangin at ang pagliyab ng mga kandila ang naririnig.
Dahan-dahang hinawakan ni Milisa ang mukha ni Fred.
Ang mga daliri niya’y malamig na parang yelo, pero marahan.
“Totoo ba ‘to, Fred? Kahit ano ako?”
“Oo,” bulong niya. “Kahit anong anyo mo.”
Isang patak ng luha ang bumagsak sa lupa.
At bago pa makapagsalita si Fred, niyakap siya ni Milisa nang mahigpit.
Sa isang iglap, naramdaman ni Fred ang biglang pagsakit ng kanyang dibdib — mainit, matalim.
Ang kuko ni Milisa ay bumaon sa kanyang likod.
“Milisa…”
“Patawad…”
Nang bumitaw siya, dumaloy ang dugo sa kamay ni Milisa.
Ngunit imbes na kainin ito, lumuhod siya at sumigaw.
Ang mga kandila ay sabay-sabay namatay, at ang buong paligid ay binalot ng itim na usok.
“Fred! Bakit mo ‘to ginawa?! Hindi ko kayang mawala ka!” sigaw ni Milisa.
Ngunit habang sinisigaw niya ang pangalan ni Fred, unti-unting naglalaho ang sugat ng lalaki — at sa halip na dugo, itim na usok ang lumalabas sa kanyang balat.
Ang langit ay kumulog.
Mula sa dilim, may boses na umalingawngaw — mababa, parang nagmumula sa ilalim ng lupa:
> “Isang kaluluwa kapalit ng isa. Ang sumpa ay mabubuhay sa pag-ibig na ipinagbabawal.”
Pagtingin ni Milisa, nakatayo si Fred sa gitna ng dilim, ngunit iba na siya.
Maputla, matalim ang mga mata, at sa likod niya — may umuusbong na dalawang maitim na pakpak.
“Fred…” bulong ni Milisa, nanginginig. “Anong ginawa mo?”
Ngumiti si Fred, mapait, habang unti-unting nagiging pula ang kanyang mga mata.
“Tinupad ko lang ang pangako ko. Hindi na kita iiwan, Milisa… kahit sa dilim.”
At sa sandaling iyon, muling nagliwanag ang buwan.
Sa tuktok ng Burol ng Alindog, dalawang nilalang ang nakatayo — magkahawak-kamay, magkasama sa sumpa.
Ngunit sa malayo, mula sa paanan ng bundok, nakamasid si Lolang Sima.
Hinawakan niya ang kanyang rosaryo at mahina niyang binigkas:
“Dalawang puso, isang sumpa. Sa pag-ibig na ito, wala nang makaliligtas.”
Hey guys! Just a quick reminder — this story is originally written by me.
Please don’t copy, repost, or claim it as your own on any platform.
Sharing is okay as long as proper credit is given and no parts are altered.
Let’s respect each other’s work and creativity
© Vinlao, 2025. All rights reserved.
0 Comments