Ang Aswang ng Capiz - Chapter 5
CHAPTER 5: Ang Kuwento ni Lolang Sima
Kinabukasan, si Fred ay tahimik habang nag-aalmusal. Hindi pa rin niya makalimutan ang nakita kagabi.
Si Milisa, sa kabilang banda, ay parang walang alam — kalmado, ngumiti pa nang makita siyang parang walang tulog.
“Fred, may bibilhin lang ako sa bayan. Gusto mong sumama?” tanong ni Milisa.
“Hindi na, mag-iikot lang ako dito sa paligid,” sagot ni Fred, pilit na kalmado.
Nang umalis si Milisa, sinamantala ni Fred ang pagkakataon.
Naglakad siya papunta sa maliit na tindahan sa kanto ng baryo, kung saan nakita niya kahapon ang mga matandang babae.
Isa sa kanila ay nakaupo pa rin doon, si Lolang Sima, payat at kulubot ang balat, pero matalim pa rin ang mga mata.
Lumapit si Fred, nagpakilala, at nagtanong,
“Lola, kayo po ba ‘yung nakita kong kahapon? Kaibigan po ako ni Milisa.”
Biglang nanlaki ang mga mata ng matanda.
“Kaibigan? Naku, hijo… umalis ka na habang kaya mo pa.”
“Ha? Bakit po?”
Luminga muna si Lolang Sima, parang sinisiguradong walang nakikinig.
Tapos, mahinang nagsalita.
> “Ang babaeng ‘yon… hindi na siya tulad natin.”
Umupo si Fred sa tabi, habang si Lolang Sima ay nagsimulang magkwento,
ang boses niya ay mabagal pero puno ng bigat.
“Noong bata pa si Milisa, tahimik ‘yan. Pero minsan, may dumating na estranghero rito — isang lalaking mangkukulam na galing sa kabilang baryo. Naging malapit sila, pero isang gabi, nawala ‘yung lalaki. Kinabukasan, nakita si Milisa sa gubat… puno ng dugo ang katawan, pero buhay.”
Tumigil si Lola, nagtagay ng kape mula sa lumang tasa.
“Simula noon, nagbago siya. Ang mga hayop dito, biglang nawawala. May mga bangkay ng kambing at manok na natatagpuan — lahat, butas ang leeg. Akala ng iba, hayop lang. Pero alam naming hindi.”
“Hindi kayo nagsumbong?” tanong ni Fred.
“Sinubukan namin. Pero may sumpa ang pamilya nila. Ang sinumang magtangka, nagkakasakit… o namamatay.”
Nanlamig si Fred.
“Bakit hindi siya pinaalis?”
“Pinaalis namin,” sagot ng matanda, “pero bumabalik siya. Lalo na tuwing kabilugan ng buwan. Sabi nila, hindi siya ganap na tao — kalahating aswang, kalahating tao. Pinipigilan daw niyang maging ganap… pero hindi mo kayang labanan ang gutom na iyon habambuhay.”
Tumahimik si Fred.
Sa di kalayuan, tumunog ang kampana ng simbahan — tatlong beses, mabagal, parang babala.
“Fred,” sabi ni Lolang Sima, “kung mahal mo siya, umalis ka. Dahil kapag dumating ang kabilugan ng buwan bukas ng gabi, wala nang makakapigil sa kanya.”
Tumayo si Fred, nanginginig.
“Lola… mahal ko siya. Hindi ko siya iiwan.”
Ngumiti si Lolang Sima, malungkot.
“’Yan din ang sinabi ng unang lalaking nagmahal sa kanya.”
Pagbalik ni Fred sa bahay, nadatnan niyang si Milisa ay nasa balkonahe, nakatingin sa langit.
Ang buwan — unti-unti nang bilog.
At sa gilid ng kanyang leeg, may bakas ng sariwang sugat… na tila hindi pa humihilom.
Hey guys! Just a quick reminder — this story is originally written by me.
Please don’t copy, repost, or claim it as your own on any platform.
Sharing is okay as long as proper credit is given and no parts are altered.
Let’s respect each other’s work and creativity
© Vinlao, 2025. All rights reserved.
0 Comments