Ang Aswang ng Capiz - Chapter 4
CHAPTER 4: Ang Lihim sa Likod ng Bahay ni Milisa
Kinabukasan, parang walang nangyari.
Si Milisa ay nakangiti, nag-aalok ng almusal, at tila walang kamalay-malay sa nakita ni Fred kagabi.
Pero si Fred, halos hindi nakatulog. Paulit-ulit sa isip niya ang mga anino, ang mga matang kumikislap, at ang dugo sa labi ni Milisa.
“Fred, okay ka lang ba?” tanong ni Milisa habang nagsasalin ng kape.
“Ah… oo. Siguro pagod lang sa biyahe.”
“Baka gusto mong mamasyal sa likod-bahay? May maliit kaming ilog doon. Maganda para magpahinga.”
Walang nagawa si Fred kundi sumama. Habang naglalakad sila sa likod ng bahay, napansin niya ang mga punong malalaki, at sa gitna nito, isang daan na parang hindi na dinadaanan ng matagal. Makapal ang damo, at amoy lupa at kalawang ang hangin.
“Dati, dito naglalaro ang mga pinsan ko,” sabi ni Milisa. “Pero mula nang… may nangyari, halos wala nang lumalapit dito.”
“Ano’ng nangyari?” tanong ni Fred.
“May mga nawala,” sagot ni Milisa, hindi tumitingin sa kanya. “Pero matagal na ‘yon.”
Pagdating nila sa dulo ng daan, may nakita si Fred — isang lumang balon.
Maitim ang paligid, parang walang laman.
Pero nang sumilip siya, bigla siyang kinilabutan — may naamoy siyang amoy nabubulok na karne.
“Milisa…” mahinang sabi niya. “Ano ‘to?”
“Balon lang. Pero wag kang lalapit d’yan,” sagot ni Milisa, agad siyang hinila palayo. “Delikado, baka mahulog ka.”
Ngunit sa pagkakahila ni Milisa, napansin ni Fred ang kamay nito — malamig, parang walang dugo.
At sa liwanag ng araw, may napansin siyang bakas ng itim na marka sa braso ni Milisa, parang paso o kagat.
Pagbalik nila sa bahay, hindi na mapakali si Fred.
Naghintay siyang makatulog si Milisa, saka dahan-dahang bumaba.
Kinuha niya ang flashlight at dumaan sa likod-bahay.
Nang makarating siya sa balon, sinilip niya ulit.
Ngunit ngayong gabi, hindi na ito madilim.
May liwanag mula sa ilalim — pulang liwanag.
At kasabay noon, may narinig siyang boses.
Mahina, pabulong:
“Bakit ka nandito, Fred…?”
Nang ibaling niya ang ilaw, napatigil siya.
Sa kabilang gilid ng balon, nakatayo si Milisa — pero hindi siya ang Milisang kasama niya kanina.
Ang balat nito ay maputla, ang mata’y pula, at ang ngiti… puno ng matatalas na ngipin.
“Sabi ko sa’yo, wag kang lalapit dito…” bulong ni Milisa, habang dahan-dahang lumalapit.
Tumakbo si Fred pabalik sa bahay, mabilis, halos madapa sa dilim.
Nang makapasok siya, isinara niya ang pinto at isinandal ang katawan sa likod nito.
Ngunit paglingon niya sa loob ng bahay, nandoon na si Milisa — ang normal na Milisa, nakangiti.
“Fred? Saan ka galing?”
Hindi siya makasagot. Hindi niya alam kung alin sa dalawang Milisa ang totoo.
At sa labas, maririnig ang ihip ng hangin at ang kaluskos sa paligid ng bahay —
parang may mga nilalang na nag-aabang kung kailan siya muling lalapit sa balon.
0 Comments